by antigoldgreece
Όταν οι Ισπανοί Κονκισταδόρες φτάσαν γύρω στ0 1500 μ.Χ. κοντά στη σημερινή Μπογκοτά, πρωτεύουσα της Κολομβίας, άκουσαν ότι ο βασιλιάς της φυλής των Muiscas που κατοικούσε στην περιοχή, μια φορά το χρόνο καλυπτόταν ολόκληρος με χρυσόσκονη και σε μια ιερή τελετή βουτούσε στα νερά της λίμνης Γουαταβίτα για να ξεπλύνει το χρυσό. Τον βασιλιά αυτό οι Ισπανοί τον ονόμασαν el dorado, o χρυσός. Την θρυλική πόλη των Muiscas την βάφτισαν κι αυτήν οι Ισπανοί Εl Dorado, η χρυσή πόλη.
Επί δυο αιώνες αναζητούσαν τη χρυσή πόλη, αρχικά στην περιοχή της λίμνης και στη συνέχεια στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Το Ελντοράντο βαφτίστηκε στο αίμα των χιλιάδων ιθαγενών που σφαγιάστηκαν από τους Ισπανούς κατακτητές για να αποκαλύψουν τη θέση του.
“Πρέπει να κατασκευάσουμε μεταλλουργία χρυσού για να πάρουμε αυτό το χρυσό. Γιατί αν δε γίνει η μεταλλουργία χρυσού τότε η περιοχή μας κινδυνεύει να καταστραφεί, όχι για ένα και δυο, αλλά για πεντακόσια ολόκληρα χρόνια” (πρακτικά ημερίδας για τον Ορυκτό Πλούτο της Χαλκιδικής/Γερακινή 13 Μαΐου 1994).
Για την ανασκαφή του θρυλικού Ελντοράντο, ο Πάχτας έφερε από τον Καναδά την ειδική για ανασκαφές χρυσού ΤVX GOLD. Η φυλή όμως των ιθαγενών της Ολυμπιάδας είχε φέρει ήδη στο φως τα Αρχαία Στάγειρα και αντί για “χρυσό βασιλιά” είχε τον Αριστοτέλη. Και πήραν στο κυνηγητό την TVX και τους σιδερόφρακτους ΜΑΤατζήδες που κουβάλησε ο Πάχτας για να προστατέψει το Ελντοράντο του.
Λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 2003, ο Πάχτας-Pizarro ανακοίνωσε ότι ξαναρχίζει τις ανασκαφές για να φέρει στο φως το Ελντοράντο. Αυτή τη φορά με δυο συνέταιρους έμπειρους στην ανάκτηση χρυσού, τους Μπόμπολα-Κούτρα που έσκαψαν την Ελλάδα και άδειασαν όλο το χρυσό που είχε στα ταμεία της. Για να τους πείσει να αναλάβουν την ανασκαφή, τους το χάρισε το Ελντοράντο και όλο το χρυσό του. Αυτός όπως είπε ήθελε μόνο τη δόξα της μεγάλης ανακάλυψης.
Το παραμύθι του Ελντοράντο το λέγαν από γενιά σε γενιά οι παππούδες του Στρατωνίου, ώσπου τελικά οι κάτοικοί του έστησαν μια Παραμυθοχώρα στο χωριό τους, για το “χρυσό βασιλιά” που θα ερχόταν και θα έκανε το Στρατώνι τη θρυλική πρωτεύουσά του.
Το πρώτο σημάδι ότι θα εκπληρωνόταν ο προορισμός της Παραμυθοχώρας, ήταν η άφιξη, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα 2011, του Μάγου “Εμίρη” που έφερνε μαύρο χρυσό από το μακρυνό Κατάρ. Ο Πάχτας-Pizarro και οι κάτοικοι του Στρατωνίου οργάνωσαν προς τιμήν του γιορτή στην Παραμυθοχώρα, στην οποία τραγούδησε και η ονομαστή Χορωδία Ιερισσού.
Μια βδομάδα πριν από τα -ιστορικά πλέον – Χριστούγεννα 2011, έγινε στην Παραμυθοχώρα “το θαύμα των Χριστουγέννων”. Οι Μπόμπολας-Κούτρας μετά από τις προσπάθειές τους από το 2003 ανακάλυψαν το Ελντοράντο και το κουβάλησαν ολόκληρο στην Παραμυθοχώρα. Στο Στρατώνι οι καμπάνες της Αγίας Βαρβάρας χτυπούσαν πανηγυρικά και τα φουρνέλα κάτω από την Μητέρα του Στρατωνίου, Στρατονίκη, ράγιζαν εορταστικά την εκκλησιά του Αη-Νικόλα και τα σπίτια του χωριού, κάτω από τους ενθουσιώδεις αλαλαγμούς του Προέδρου Μπρίκου και των πολυπληθών οπαδών του. Ο “πατέρας” της μεγάλης αυτής ανακάλυψης Πάχτας-Pizarro μετακάλεσε για μια ακόμα φορά στην Παραμυθοχώρα τη διάσημη Χορωδία Ιερισσού.
Το Ελντοράντο πια είναι το Στρατώνι. Kαι όλη η χρυσόσκονη του θρυλικού βασιλιά είναι στο Στρατώνι που είναι τώρα πια πολύ πλούσιο. Όμως αν το Ελντοράντο-Στρατώνι επιχειρήσει να κάνει προμήθειες χρυσόσκονης και έξω από τα όρια της Παραμυθοχώρας του, οι φυλές των Ινδιάνων της ευρύτερης περιοχής θα ξεθάψουν τα τόμαχωκ του πολέμου, γιατί γι’αυτές χρυσάφι είναι η γη τους. Ας αρκεσθούν λοιπόν οι κάτοικοι του “Νέου Ελντοράντο” στη χρυσόσκονη του χωριού τους και ας βάψουν με αυτή και τον Πάχτα-Pizarro. Χαλάλι τους!
Και έτσι, όπως τελειώνουν όλα τα παραμύθια, έζησαν οι κάτοικοι του Νέου Ελντοράντο (πρώην Στρατωνίου) καλά και εμείς καλύτερα!
Όταν οι Ισπανοί Κονκισταδόρες φτάσαν γύρω στ0 1500 μ.Χ. κοντά στη σημερινή Μπογκοτά, πρωτεύουσα της Κολομβίας, άκουσαν ότι ο βασιλιάς της φυλής των Muiscas που κατοικούσε στην περιοχή, μια φορά το χρόνο καλυπτόταν ολόκληρος με χρυσόσκονη και σε μια ιερή τελετή βουτούσε στα νερά της λίμνης Γουαταβίτα για να ξεπλύνει το χρυσό. Τον βασιλιά αυτό οι Ισπανοί τον ονόμασαν el dorado, o χρυσός. Την θρυλική πόλη των Muiscas την βάφτισαν κι αυτήν οι Ισπανοί Εl Dorado, η χρυσή πόλη.
Επί δυο αιώνες αναζητούσαν τη χρυσή πόλη, αρχικά στην περιοχή της λίμνης και στη συνέχεια στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Το Ελντοράντο βαφτίστηκε στο αίμα των χιλιάδων ιθαγενών που σφαγιάστηκαν από τους Ισπανούς κατακτητές για να αποκαλύψουν τη θέση του.
Στις 13 Μαΐου 1994, ο απόγονος του Pizarro, Λιαριγκοβνός Χρήστος
Πάχτας, μπροστά σε ένα κατάπληκτο ακροατήριο στο ξενοδοχείο Gerakina Beach της
Χαλκιδικής, αποκάλυψε ότι το Ελντοράντο είναι στην περιοχή Ολυμπιάδας των
Μεταλλείων Κασσάνδρας στη Β. Χαλκιδική:
“Πρέπει να κατασκευάσουμε μεταλλουργία χρυσού για να πάρουμε αυτό το χρυσό. Γιατί αν δε γίνει η μεταλλουργία χρυσού τότε η περιοχή μας κινδυνεύει να καταστραφεί, όχι για ένα και δυο, αλλά για πεντακόσια ολόκληρα χρόνια” (πρακτικά ημερίδας για τον Ορυκτό Πλούτο της Χαλκιδικής/Γερακινή 13 Μαΐου 1994).
Για την ανασκαφή του θρυλικού Ελντοράντο, ο Πάχτας έφερε από τον Καναδά την ειδική για ανασκαφές χρυσού ΤVX GOLD. Η φυλή όμως των ιθαγενών της Ολυμπιάδας είχε φέρει ήδη στο φως τα Αρχαία Στάγειρα και αντί για “χρυσό βασιλιά” είχε τον Αριστοτέλη. Και πήραν στο κυνηγητό την TVX και τους σιδερόφρακτους ΜΑΤατζήδες που κουβάλησε ο Πάχτας για να προστατέψει το Ελντοράντο του.
Λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 2003, ο Πάχτας-Pizarro ανακοίνωσε ότι ξαναρχίζει τις ανασκαφές για να φέρει στο φως το Ελντοράντο. Αυτή τη φορά με δυο συνέταιρους έμπειρους στην ανάκτηση χρυσού, τους Μπόμπολα-Κούτρα που έσκαψαν την Ελλάδα και άδειασαν όλο το χρυσό που είχε στα ταμεία της. Για να τους πείσει να αναλάβουν την ανασκαφή, τους το χάρισε το Ελντοράντο και όλο το χρυσό του. Αυτός όπως είπε ήθελε μόνο τη δόξα της μεγάλης ανακάλυψης.
Το παραμύθι του Ελντοράντο το λέγαν από γενιά σε γενιά οι παππούδες του Στρατωνίου, ώσπου τελικά οι κάτοικοί του έστησαν μια Παραμυθοχώρα στο χωριό τους, για το “χρυσό βασιλιά” που θα ερχόταν και θα έκανε το Στρατώνι τη θρυλική πρωτεύουσά του.
Το πρώτο σημάδι ότι θα εκπληρωνόταν ο προορισμός της Παραμυθοχώρας, ήταν η άφιξη, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα 2011, του Μάγου “Εμίρη” που έφερνε μαύρο χρυσό από το μακρυνό Κατάρ. Ο Πάχτας-Pizarro και οι κάτοικοι του Στρατωνίου οργάνωσαν προς τιμήν του γιορτή στην Παραμυθοχώρα, στην οποία τραγούδησε και η ονομαστή Χορωδία Ιερισσού.
Μια βδομάδα πριν από τα -ιστορικά πλέον – Χριστούγεννα 2011, έγινε στην Παραμυθοχώρα “το θαύμα των Χριστουγέννων”. Οι Μπόμπολας-Κούτρας μετά από τις προσπάθειές τους από το 2003 ανακάλυψαν το Ελντοράντο και το κουβάλησαν ολόκληρο στην Παραμυθοχώρα. Στο Στρατώνι οι καμπάνες της Αγίας Βαρβάρας χτυπούσαν πανηγυρικά και τα φουρνέλα κάτω από την Μητέρα του Στρατωνίου, Στρατονίκη, ράγιζαν εορταστικά την εκκλησιά του Αη-Νικόλα και τα σπίτια του χωριού, κάτω από τους ενθουσιώδεις αλαλαγμούς του Προέδρου Μπρίκου και των πολυπληθών οπαδών του. Ο “πατέρας” της μεγάλης αυτής ανακάλυψης Πάχτας-Pizarro μετακάλεσε για μια ακόμα φορά στην Παραμυθοχώρα τη διάσημη Χορωδία Ιερισσού.
Το Ελντοράντο πια είναι το Στρατώνι. Kαι όλη η χρυσόσκονη του θρυλικού βασιλιά είναι στο Στρατώνι που είναι τώρα πια πολύ πλούσιο. Όμως αν το Ελντοράντο-Στρατώνι επιχειρήσει να κάνει προμήθειες χρυσόσκονης και έξω από τα όρια της Παραμυθοχώρας του, οι φυλές των Ινδιάνων της ευρύτερης περιοχής θα ξεθάψουν τα τόμαχωκ του πολέμου, γιατί γι’αυτές χρυσάφι είναι η γη τους. Ας αρκεσθούν λοιπόν οι κάτοικοι του “Νέου Ελντοράντο” στη χρυσόσκονη του χωριού τους και ας βάψουν με αυτή και τον Πάχτα-Pizarro. Χαλάλι τους!
Και έτσι, όπως τελειώνουν όλα τα παραμύθια, έζησαν οι κάτοικοι του Νέου Ελντοράντο (πρώην Στρατωνίου) καλά και εμείς καλύτερα!
