Δελτίο Τύπου
Ο αγώνας για το νερό και την φύση είναι αγώνας για τη ζωή και η ζωή θα νικήσει πάντα!
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για μια ιστορία που αφορά μόνο μια χώρα της λατινικής Αμερικής. Η κυβέρνηση χρεωμένη στις τράπεζες βρίσκεται υπό την πλήρη επιτήρηση του ΔΝΤ και εφαρμόζει νεοφιλελεύθερα μέτρα λιτότητας τα οποία προκαλούν τεράστια ύφεση στην οικονομία, φτώχια και ανεργία στο μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού. Ως σωτήρια διέξοδος και με αρωγό τα μεγάλα μμε έρχονται οι μεγάλες εταιρίες να δώσουν «ανάπτυξη» στη χώρα επενδύοντας στην οικονομία και δίνοντας δουλειά στον πληθυσμό. Μόνο που αυτό που ονομάζουν ως «ανάπτυξη» δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων αγαθών και του πλούτου, και η μετατροπή τους από κοινά προσβάσιμα σε όλους αγαθά σε εμπορεύσιμα προϊόντα των εταιριών. Τα δάση, οι δρόμοι, οι παραλίες, το νερό, ο φυσικός πλούτος περιφράσσεται και γίνεται εμπορεύσιμος και ιδιωτικός. Οι κάτοικοι και οι τοπικές κοινότητες αντιστέκονται και λένε όχι στην ιδιωτικοποίηση. Στους αγώνες αυτούς οι εταιρίες απαντούν με βία είτε υποθάλποντας μορφές παρακρατικών ομάδων είτε με αυτή της κρατικής καταστολής.
Πόσο πραγματικά απέχει αυτή η αφήγηση για όσα συνέβησαν σε Βολιβία, Ινδία, Αργεντινή και Μεξικό από αυτά που συμβαίνουν τις ημέρες αυτές στο βουνό της Μ Παναγίας στις Σκουριές Χαλκιδικής; Εμείς λέμε ότι δεν διαφέρουν καθόλου. Είναι ο ίδιος αγώνας που μοιραζόμαστε όλοι οι λαοί που υπερασπιζόμαστε τον φυσικό πλούτο εναντία στην ιδιωτικοποίηση του από τις εταιρίες, και είναι η ίδια βία που υφιστάμεθα είτε πρόκειται για την Cochabamba είτε πρόκειται για την βίαιη επιδρομή των μεταλλωρύχων ( προκαλούμενη από τα ψέματα και τις υποσχέσεις τις εταιρίας«Ελληνικός χρυσός Α.Ε.» ) και τον ξυλοδαρμό των συντοπιτών τους Χαλκιδικιωτών. Η βία και ο φόβος δε θα επιβληθεί. Η αγάπη για τη ζωή είναι πιο δυνατή. Αυτή την αγάπη και αυτή την ελπίδα της νίκης θέλουμε να μοιράσουμε με το μήνυμα μας αυτό και στους φίλους και φίλες αγωνιστές – αγωνίστριες του Συντονιστικού Επιτροπών Αγώνα από Μ. Παναγία, Στάγιρα, Ακάνθου, Ροδόπη, Κρούσσια – Πάϊκο και Βασόβα. Αγαπητοί φίλοι ο αγώνας σας για το νερό και τη φύση είναι και δικός μας αγώνας.
Αυτές τις δύσκολες στιγμές για σας η σκέψη μας είναι μαζί σας και 136 χιλιάδες αγκαλιές.
ΥΓ. Οι αγκαλιές μας είναι και για τους μεταλλωρύχους γιατί τίποτα πραγματικά δεν μας χωρίζει. Ζούμε και μοιραζόμαστε την ίδια γη και ουρανό και πίνουμε όλοι το ίδιο νερό. Τα προβλήματα και οι αγωνίες είναι κοινές. Ξέρουμε ότι γρήγορα θα το καταλάβετε αυτό και εσείς.
