Λίγη τσίπα κ. Αρβανιτίδη

http://ierissos.blogspot.com/

«Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη», λέει ο Οδυσσέας Ελύτης στην «Μαρία Νεφέλη» του. Ο κ. Αρβανιτίδης του ΙΓΜΕ, δεν ξέρω αν διάβασε την «Μαρία Νεφέλη», αλλά το άλλο το ποίημα το έχει μάθει καλά. Επενδύει στην καταστροφή και στην δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας για να αβαντάρει την μεταλλουργία χρυσού. «Η μεταλλευτική δραστηριότητα θα σώσει την χώρα και τους ανέργους», απεφάνθη, ως άλλος Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, κατά το: «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο».
Και δεν έμαθε μόνον ποιήματα, έμαθε και πολλές άλλες δουλειές να κάνει, στην Ελλάδα, στην Σουηδία και αλλού (άλλωστε, σύμφωνα με μια άλλη ρήση, «καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή», κ. Νίκο). Να πετάει λάσπη και χυδαιότητα, ας πούμε, προς κάθε κατεύθυνση. Κρίμα, γιατί πέρα από την διαφωνία μας περί του χρυσού, μου ήταν συμπαθής.
Και εξηγούμαι. Διάβασα τυχαία –σερφάροντας στο blog που έχει http://nikolaosarvanitidis.eu/?p=325- πως υπάρχει μία αδίστακτη και οργανωμένη συνομωσία που αντιστρατεύεται την «σωτηρία» της χώρας και αυτό είναι σκοπός της «μικρής ομάδας επικύνδινων καιροσκόπων και περιφερόμενων μάγων (που) δεν θέλει να γίνει πραγματικότητα αφού εμποδίζει και μάχεται ενάντια στο δημόσιο συμφέρον, την αναπτυξιακή πρόοδο και την ευημερία του ελληνικού λαού. Χωρίς οράματα και αίσθηση αλληλεγγύης, και από την άλλη με απροσδιόριστα προσωπικά συμφέροντα, αλλαζονικές συμπεριφορές και μικροπολιτικές επιλογές. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Με την μεταφορά ψευδών στοιχείων και ανακριβούς πληροφόρησης επηρεάζουν και αλλοιώνουν την σκέψη και την συνείδηση πολλών ανυποψίαστων και απλών ανθρώπων χωρίς κανένα ενδοιασμό και ίχνος δισταγμού».

Εκτός από τα ανωτέρω υβριστικά, γράφει κι άλλα ο κ. Αρβανιτίδης στο περισπούδαστο άρθρο του. Οι σκανδιναβικές χώρες, λέει, χρωστάν την ευημερία και το κοινωνικό τους κράτος στα μεταλλεία. Οι σοσιαλδημοκρατίες, οι σοσιαλισμοί και τόσα άλλα που μας τσαμπουνάτε τόσα χρόνια, οικονομολόγοι και κοινωνικοί επιστήμονες, είναι μαλακίες. Το κλειδί για την ευημερία είναι τα μεταλλεία, κατά τον επιστήμονα κ. Αρβανιτίδη. Φαίνεται πως δεν ξέρει ότι υπάρχει η Αφρική, η Λατινική Αμερική, η Ρουμανία και τόσες άλλες χώρες που ζουν στην φτώχεια και στην μιζέρια, παρ’ όλα τα μεταλλεία τους. Αφελής ή ξετσίπωτος;
Αλλά ας αφήσουμε τις επικύνδινες (επικίνδυνες είναι κ Αρβανιτίδη) κοινωνιολογικές του αναλύσεις, κι ας έρθουμε στα υβριστικά του.
Επειδή λοιπόν είμαι κι εγώ ένας απ’ αυτούς που εντάσσουν τον εαυτό τους σ’ αυτήν την «προδοτική», για την πατρίδα και την κοινωνία, ομάδα, καθώς γράφω, μιλώ, τρέχω και γενικώς δραστηριοποιούμαι ενάντια στην μεταλλουργία χρυσού, μετά λόγου γνώσεως, συνειδητά και αποφασισμένα, αποφάσισα να γράψω δύο λόγια, γιατί το θράσος, κ. Αρβανιτίδη, έχει όρια:
1. Δεν μας πείθει το ενδιαφέρον σας για το καλό και την προκοπή του τόπου και της πατρίδας, κ. Αρβανιτίδη. Άνεργοι υπήρχαν και παλαιότερα και στην Χαλκιδική και στην Θεσσαλονίκη και στο χωριό σας (αν έχετε χωριό). Δείξατε την αλληλεγγύη σας στους ανέργους κατά το παρελθόν, και με ποιόν τρόπο κ. Αρβανιτίδη; Μόνο οι άνεργοι της Βόρειας Χαλκιδικής και των μεταλλοφόρων περιοχών, σας πονάνε;
2. Θέλετε να πιστέψουμε ότι η περιφορά σας, από χωρίου εις χωρίον, με όλο το κλιμάκιο των «ειδικών επιστημόνων» για να διαφωτίσετε τους ιθαγενείς για τα «καλά» της μεταλλουργίας χρυσού, γίνεται από πατριωτισμό, χριστιανική αλληλεγγύη και αυταπάρνηση; Εσείς έτσι όπως πάτε, με την επιμονή σας –και παρ’ όλο το κράξιμο που σας ρίχνουν- θα γίνεται ή όσιος ή εθνικός ήρως.
3. Επειδή με προκαλέσατε κ. Αρβανιτίδη, θέλω να σας επιστρέψω την πρόκληση. Σας προκαλώ κι εγώ λοιπόν να ανοίξουμε τους τραπεζικούς μας λογαριασμούς (κι ότι άλλο θέλετε και κρίνετε σκόπιμο), από την αρχή της επαγγελματικής μας καριέρας και να τους δημοσιεύσουμε στα blogs που έχουμε. Έτσι ίσως τα «απροσδιόριστα συμφέροντα» που εκτοξεύετε, μπορέσουν να προσδιοριστούν.