ΑΓΩΝΑΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Την Τρίτη 20 Μάρτη 2012, τριανταπέντε κάτοικοι της Μ. Παναγίας και της Ιερισσού, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στις μεταλλευτικές δραστηριότητες της εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός» για την περιοχή των Σκουριών, ήταν συγκεντρωμένοι στις Σκουριές στο φυλάκιο αγώνα. Το φυλάκιο αυτό, ένα πανέμορφο καλυβάκι από ξύλο και χώμα, χτίστηκε από τους κατοίκους της Μ. Παναγίας και φιλοξένησε τις συνελεύσεις, τα γλέντια, τις γιορτές της Πρωτομαγιάς καθώς και κάθε πεζοπόρο και επισκέπτη του βουνού.
Εκεί, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους μισθοφόρους- μεταλλωρύχους της εταιρίας, οι οποίοι, κατ΄ εντολή των προϊσταμένων τους, διέκοψαν την εργασία τους και, οργανωμένα, με λεωφορεία της εταιρίας και τις φόρμες εργασίας τους, μεταφέρθηκαν στο βουνό με την εντολή να διώξουν τους αντιδρώντες πολίτες με κάθε τρόπο, «γιατί αλλιώς θα χάσουν τη δουλειά τους»! Ταυτόχρονα ειδοποιούνται τηλεφωνικά όσοι έχουν υποβάλλει αίτηση για δουλειά να μεταβούν στο βουνό για να ενισχύσουν τη δύναμη των μεταλλωρύχων- μισθοφόρων «εάν θέλουν να προσληφθούν»!
Οι αστυνομικοί που βρίσκονται στην περιοχή των Σκουριών προσπαθούν να καθησυχάσουν την αγωνία των τριανταπέντε κατοίκων που βρίσκονται εκεί, λέγοντας ότι δεν θα αφήσουν κανένα μεταλλωρύχο να μπει στο βουνό και εγγυώνται την προστασία τους. Η πραγματικότητα, όμως, αποδεικνύεται τραγικά διαφορετική. Ανοίγουν την πρόσβαση στο βουνό σε 400 και πλέον μισθοφόρους της εταιρίας, ενώ την ίδια στιγμή απαγορεύουν την είσοδο στο βουνό σε κατοίκους της Μ. Παναγίας, συναγωνιστές, συγγενείς και φίλους των 35, οι οποίοι σπεύδουν στο σημείο. Η αστυνομία επέδειξε εγκληματική αδράνεια, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τη ζωή των συγχωριανών και συντοπιτών μας, οι οποίοι ξυλοκοπούνται βάναυσα και από θαύμα αυτή τη στιγμή δεν θρηνούμε νεκρό, αφού ένας από τους 35 πολίτες διακομίζεται σε νοσοκομείο της Θεσ/νίκης βαριά τραυματισμένος. Το φυλάκιο αγώνα δέχεται τη μανία των μισθοφόρων- μεταλλωρύχων οι οποίοι το καταστρέφουν ολοσχερώς!
Η απάντηση της τοπικής κοινωνίας είναι άμεση. Καταλαμβάνεται ειρηνικά (συμβολικά) το δημαρχείο της Ιερισσού και πραγματοποιείται συλλαλητήριο. Η δράση των κατοίκων της Μ. Παναγίας, της Ιερισσού και των γύρω περιοχών συνεχίζεται την Κυριακή 25 Μάρτη. Τη μέρα εκείνη μαθητές με υψωμένες γροθιές και μαύρα περιβραχιόνια παρελαύνουν σε ένδειξη διαμαρτυρίας μπροστά στην άδεια από επισήμους εξέδρα και καταχειροκροτούνται. Αμέσως μετά την παρέλαση, οι συγκεντρωμένοι, άντρες, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι, με τα ρούχα της εκκλησίας οι περισσότεροι, ξεκινούν για τη Μ. Παναγία. Το κομβόι των αυτοκινήτων που σχηματίζεται είναι τεράστιο, αφού ξεπερνά τα 10 χιλιόμετρα! Στη Μ. Παναγία, η πλατεία και οι δρόμοι της βουλιάζουν από τον κόσμο. Περισσότεροι από 2.500 κάτοικοι από την Μ. Παναγία, την Ιερισσό, την Αρναία, τα Ν. Ρόδα, το Μεταγγίτσι, τον Άγιο Νικόλαο, την Νικήτη, την Ορμύλια, τα Ν. Μουδανιά και αλλού, πολίτες από το Κιλκίς και τη Θράκη, (όπου κι εκεί η ίδια «χρυσή εταιρία» τους επιφυλάσσει μαύρο μέλλον), την Καβάλα και την Θεσσαλονίκη, δίνουν βροντερό παρόν. Το επόμενο ραντεβού δίνεται στο « Χοντρό Δέντρο», εκεί που ξεκινάει ο δρόμος για τις Σκουριές. Στο ίδιο σημείο που στις 20/3 η αστυνομία έκανε τα στραβά μάτια και άφησε το στρατό της εταιρίας να δράσει ανενόχλητος, βρίσκονται παραταγμένες διμοιρίες ΜΑΤ που απαγορεύουν κάθε πρόσβαση στο βουνό. Το κράτος δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο ως προστάτης των συμφερόντων του εθνικού εργολάβου και του ξένου κεφαλαίου. Με ξύλο, βροχή από χημικά, βομβίδες κρότου λάμψης, τα ΜΑΤ επιτίθενται στους συγκεντρωμένους, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται μικρά παιδιά, έγκυες γυναίκες και ηλικιωμένοι. Ο λαός δε διαλύεται, δίνει μάχη για πολλές ώρες και υποχωρεί συνειδητά στη Μ. Παναγία. Το όργιο της καταστολής συνεχίζεται μέχρι αργά τη νύχτα, καθώς η αστυνομία αποκλείει τις εξόδους του χωριού και διεξάγει τρομοκρατικούς ελέγχους, κάνοντας αναίτιες προσαγωγές πολιτών. Ταυτόχρονα, ξεκινά ένα όργιο παραπληροφόρησης από τα φερέφωνα του Πάχτα και της εταιρίας, που περιγράφουν τους 2.500 και πλέον κατοίκους της Β. Χαλκιδικής ως μπαχαλάκηδες αναρχικούς κ.α. Οι εικόνες που καταγράφουν τα βίντεο και οι φωτογραφίες με γυναίκες με μωρά και ηλικιωμένους ξεγυμνώνει την γκεμπελική προπαγάνδα της εταιρίας με κύριους εκφραστές της, τον Πάχτα και τα τσιράκια του.
Τα γεγονότα αυτά αποτελούν ορόσημο στον αγώνα των κατοίκων της Β. Χαλκιδικής. Η επίθεση της εταιρίας και του κράτους, ατσάλωσε τη θέληση των κατοίκων και σφυρηλάτησε νέους δεσμούς αλληλεγγύης και αγωνιστικότητας. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
Για όλα τα παραπάνω, καταγγέλλουμε:
1. Την εταιρία,
α) η οποία, εκβιαστικά, πήρε τους εργαζόμενους από τις θέσεις εργασίας τους και μετατρέποντας τους σε μισθοφόρους, τραμπούκους, απειλώντας τους με απολύσεις (ή σε αυτούς που κάνανε αίτηση τάζοντας τους μια θέση εργασίας), τους ανέβασε στο βουνό. Οι προϊστάμενοι της εταιρίας μετέτρεψαν εντός πέντε λεπτών τους μεταλλωρύχους σε μπράβους, προσπαθώντας, με απειλές και εκβιασμούς, να φιμώσουν τις αντιδράσεις που πιθανόν να υπήρχαν στους ίδιους κόλπους των μεταλλωρύχων.
β) Τοποθέτησε κοντέινερ, έκοψε δέντρα και έστρωσε δασικούς δρόμους, χωρίς να έχει τις απαιτούμενες άδειες.
2. Την αστυνομία,
α) για εγκληματική, αμελή συμπεριφορά. Ήταν υποχρεωμένη να διαφυλάξει και να εγγυηθεί για την σωματική ακεραιότητα των πολιτών. Αντίθετα, μας άφησε έρμαιο των εργαζομένων- μισθοφόρων που βιαιοπραγούσαν εναντίον μας και από θαύμα δεν θρηνήσαμε θύματα. Σε αντίστοιχη περίπτωση, λίγες μέρες μετά, στο συλλαλητήριο της 25ης Μαρτίου, είδαμε περίπου 400 αστυνομικούς, ΜΑΤ κ.α., οι οποίοι μας εμπόδισαν την είσοδο στο βουνό, μας επιτέθηκαν και έδρασαν ως ιδιωτική εταιρία φύλαξης των συμφερόντων της «Ελληνικός Χρυσός» και όχι ως προστάτες της πλειοψηφίας των κατοίκων της περιοχής. Μας προξενεί απορία πώς μέσα σε λίγες μέρες, από τις 20 έως τις 25 Μάρτη, ενισχύθηκε τόσο πολύ η αστυνομία της Χαλκιδικής, ώστε οι 4 αστυνομικοί να γίνουν 400!
3. Το δασαρχείο,
Που δεν απαίτησε άμεσα απ’ την εταιρία και το στρατό της, να αποχωρήσουν απ’ το βουνό, αφού για οποιαδήποτε παρέμβαση έχει κάνει η εταιρία σ’ αυτό, μέχρι τώρα είναι παράνομη, γιατί δεν έχει καμιά άδεια.
4. Τον εισαγγελέα,
Ο οποίος, όχι μόνο δεν παρουσιάστηκε ως όφειλε, αλλά ούτε το τηλέφωνο δεν σήκωνε! Μήπως ο εισαγγελέας δεν πληροφορήθηκε τα γεγονότα που ταλανίζουν τη Χαλκιδική τις τελευταίες μέρες; Μήπως τα έκρινε ασήμαντα, ώστε να επέμβει; Αλήθεια, έπρεπε να έχουμε νεκρούς συμπολίτες μας για να κριθεί η παρουσία του απαραίτητη;;
5. Τη δημοτική Αρχή του Δήμου Αριστοτέλη
α) Τον δήμαρχο Χρήστο Πάχτα και τους δημοτικούς του συμβούλους, οι οποίοι μπερδεύοντας για άλλη μια φορά το ρόλο τους, αντί να προασπίσουν τα συμφέροντα του τόπου τους και των δημοτών τους, λειτούργησαν ως εντολοδόχοι της εταιρίας λασπολογώντας, παραπληροφορώντας και αφήνοντας τους συμπολίτες τους στο έλεος του στρατού της εταιρίας και των μηχανισμών καταστολής του κράτους.
β) Τον αντιδήμαρχο Βασίλη Μοσχόπουλο, τον πρόεδρο του δ.δ Στατωνίου Νίκο Ζαγοράκη, και τους δημοτικούς συμβούλους Χρήστο Ρήγα και Βασίλη Παπαγιάννη, οι οποίοι στις 20 Μαρτίου, ενώ μετέβησαν στην περιοχή των Σκουριών με αυτοκίνητο του Δήμου και ήταν παρόντες από νωρίς στο σημείο, στις διαπραγματεύσεις ομιλούσαν ως εκφραστές της «οργής» των μεταλλωρύχων. Κατά τη διάρκεια, μάλιστα, των διαπραγματεύσεων, που γίνανε στο σημείο των Σκουριών, βίντεο καταγράφει τον κ. Μοσχόπουλο να λέει: «Δεν μπορώ να τους συγκρατήσω άλλο» (εννοώντας τους μεταλλωρύχους)- ο θηριοδαμαστής και τα θηρία του! Οι κύριοι Μοσχόπουλος, Ζαγοράκης, Ρήγας και Παπαγιάννης έχουν ξεχάσει προ πολλού, ότι εκλέχτηκαν για να εκπροσωπούν ολόκληρη την κοινωνία του Δήμου και όχι τα συμφέροντα μιας εταιρίας με τα σχέδια της οποίας αντιτίθεται η πλειοψηφία των κατοίκων. Τώρα, όμως, δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα! Είναι άκρως επικίνδυνοι!
γ) Τον αντιδήμαρχο Γιώργο Καραβασιλικό και την πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου Μαργαρίτα Παπαγιάννη, οι οποίοι αν και παιδιά της γης της Μεγ. Παναγίας, αλλοτινοί φίλοι, συγγενείς και γείτονες με τους 35, τους άφησαν έρμαια του μίσους των μεταλλωρύχων. Δεν έκαναν τίποτα για να αποφορτίσουν την κατάσταση και δεν ανέλαβαν καμιά πολιτική ευθύνη, αφού δεν διαχώρισαν ποτέ τη θέση τους από τις επιταγές του αφεντικού τους Χρ. Πάχτα και της εμμονής του στο μεταλλείο. Είναι πολύ μακριά από τις ανάγκες και τα προβλήματα του χωριού και αυτό οι κάτοικοί του το πληρώνουν πολύ ακριβά!
Τις τελευταίες μέρες ζήσαμε στη Χαλκιδική γεγονότα που τσαλάκωσαν στις συνειδήσεις ακόμη και του πιο καλοπροαίρετου πολίτη αυτούς τους θεσμούς που θέλουμε όλοι να πιστεύουμε ότι αποτελούν τους πυλώνες μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Από την άλλη, όμως, σφυρηλατήθηκε στα μυαλά του κόσμου η επιτακτική ανάγκη να παλέψουν για το νερό τους, το δάσος, το αύριο του τόπου τους και των παιδιών τους.
Εμείς οι κάτοικοι της Μ. Παναγίας που αντιδρούμε στα σχέδια των χρυσοθήρων για μεταλλείο στο βουνό των Σκουριών και του Κακάβου και έχοντας την επίγνωση ότι η Β. Χαλκιδική γράφει καινούριες σελίδες στο βιβλίο της σύγχρονης ιστορίας της, απαιτούμε:
α) Την άμεση παραίτηση του αντιδημάρχου Γιώργου Καραβασιλικού, και της προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου Μαργαρίτας Παπαγιάννη, διότι επέδειξαν εγκληματική αμέλεια στην προάσπιση όχι μόνο των δικαιωμάτων, αλλά και της ίδιας σωματικής ακεραιότητας των συγχωριανών τους. Ας μην ξεχνάμε τις προεκλογικές, ψευδείς όπως αποδείχτηκαν τελικά δηλώσεις του αντιδημάρχου ότι είναι κατά της εξόρυξης στις Σκουριές. Τώρα που τα σχέδια της εταιρίας είναι πολύ χειρότερα από τα αρχικά (από αυτά που εγκρίθηκαν στην Μ.Π.Ε), τώρα που η στάση και η επίθεση του δήμαρχου Χρήστου Πάχτα στους αντιδρώντες στην επένδυση έχει γίνει εντελώς απροκάλυπτη και ενώ τους έχει ζητηθεί πολλές φορές να πάρουν επίσημα θέση και δεν το έχουν κάνει, δε μένει άλλος δρόμος. Η παραίτηση τους θα αποτελέσει, όχι μόνο ηθική δικαίωση στα μάτια των συμπολιτών τους, αλλά και κάθαρση για τους ίδιους!
β) Να φύγουν οι χρυσοθήρες από το βουνό.
γ) Κατάργηση του χουντικού μεταλλευτικού κώδικα (Κ.Μ.Λ.Ε.).
δ) Αποχαρακτηρισμό και αποκατάσταση της περιοχής των Σκουριών και του Κακάβου.
Είμαστε πολλοί, θα αγωνιστούμε και θα νικήσουμε!
Επιτροπή Αγώνα Μεγάλης Παναγίας
